هدف: بررسی رابطه انعطاف پذیری روانشناختی و سرسختی روانشناختی با بهزیستی روانشناختی در سربازان «مرکز آموزشی وظیفه شهداء وظیفه پدافند هوایی سمنان». روش: روش انجام پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی است. جامعه پژوهشی شامل سربازان «مرکز آموزشی وظیفه شهداء وظیفه پدافند هوایی سمنان» بود. 162 نفر به صورت نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه ی انعطاف پذیری شناختی(CFI)، مقیاس سرسختی اهواز (AHI) و پرسشنامه مقیاس بهزیستی روان شناختی ریف (RSPWB) تکمبل نمودند. یافته ها: یافته ها نشان داد بین انعطاف پذیری روانشناختی و سرسختی روانشناختی با بهزیستی روانشناختی، و همچنین بین انعطاف پذیری روانشناختی و سرسختی روانشناختی، رابطه معنادار و مستقیم (سطح معناداری 01/0) وجود دارد. علاوه بر آن سرسختی روانشناختی می تواند 51 درصد از بهزیستی روانشناختی را پیش بینی می کند.

مقدمه سرمایه های روانشناختی می تواند منجر به تقویت احساس خودکارآمدی، امید به زندگی، تاب آوری و خوش بینی در افراد شود. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش عناصر سرمایه های روانشناختی بر انعطاف پذیری روانشناختی و پریشانی روانشناختی زنان مبتلا به سرطان پستان انجام گرفت. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان شهدای تجریش شهر تهران در سه ماهه بهار 1398 بود. در این پژوهش تعداد 30 زن مبتلا به سرطان پستان با رضایت آگاهانه و داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند (15 نفر در هر گروه). زنان حاضر در گروه آزمایش آموزش عناصر سرمایه های روانشناختی (آخوندی، 1396) را طی 10 هفته در 10 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. پرسشنامه های مورداستفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه انعطاف پذیری روانشناختی (دنیس و وندروال، 2010) و پرسشنامه پریشانی روانشناختی (کسلر و همکاران، 2003) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها نتایج نشان داد که آموزش عناصر سرمایه های روانشناختی بر انعطاف پذیری روانشناختی و پریشانی روانشناختی زنان مبتلا به سرطان پستان تاثیر معنادار داشته است (p<0/01). بدین صورت که این آموزش توانسته منجر به بهبود انعطاف پذیری روانشناختی و کاهش پریشانی روانشناختی زنان مبتلا به سرطان پستان شود. نتیجه گیری با توجه به نتایج پژوهش، آموزش عناصر سرمایه های روانشناختی با به کارگیری مفاهیمی هم چون تاب آوری، امیدواری، خودکارآمدی و خوش بینی، می تواند به عنوان روشی کارآمد جهت بهبود انعطاف پذیری روانشناختی و کاهش پریشانی روانشناختی زنان مبتلا به سرطان پستان مورداستفاده قرار گیرد.

مقدمه: در هر جامعهای دانشآموزان، به عنوان منابع انسانی با ارزش، چنانچه تحت شرایط و تعلیمات صحیح قرار بگیرند میتوانند در راه رسیدن به برنامهها و افقهای بلند آیندهی جوامع، گامهای مؤثری بردارند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری بر انعطافپذیری و بهزیستی روانشناختی دانش آموزان دختر بود. روش کار: در یک طرح آزمایشی از نوع پیشآزمون-پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل، تعداد 30 نفر از دانشآموزان دختر متوسطه شهر تهران به شکل نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه درمان فعالسازی رفتاری (15 نفر) و گروه کنترل ( 15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش 10 جلسه درمان هفتگی فعالسازی رفتاری را دریافت کردند. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف، و پرسشنامه انعطافپذیری روانشناختی بوند-ویرایش دوم، بودند، که در دو مرحله قبل از مداخله، و پایان مداخله تکمیل شدند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. یافتهها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که درمان فعالسازی رفتاری بر بهزیستی روانشناختی و انعطافپذیری روانشناختی بصورت معناداری (838/7 = F و 05/0 >P) در مقایسه با گروه کنترل مؤثر بوده است. نتیجهگیری: با توجه به نتایج بدست آمده از این مطالعه، میتوان نتیجهگیری کرد که درمان فعالسازی رفتاری میتواند برای سلامت روان و ارتقا سطح کیفیت زندگی و تحصیلی دانشآموزان، مفید و موثر باشد و جهت استفاده در مدارس و مراکز مشاوره دانشآموزی گزینه پیشنهادی مناسبی در نظر گرفته شود.

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطة سبک های دلبستگی (ایمن و ناایمن) و بهزیستی روانشناختی با نقش واسطه ای انعطاف پذیری شناختی انجام شد. نوع مطالعه، توصیفی از نوع همبستگی بود. شرکت کنندگان 272 نفر از دانشجویان کارشناسی (دختر و پسر) دانشگاه شیراز بودند که به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش، مقیاس دلبستگی کولینز و رید (1996)، مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف (1989) و سیاهة انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال (2010) بودند. داده های به دست آمده با روش های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر و با استفاده از نرمافزارهای SPSS 20 و Amos 22 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که مدل پیشنهادی محقق با داده های این پژوهش، برازش مناسبی دارد و بین دلبستگی ایمن با بهزیستی روانشناختی، رابطة مثبت و معنادار و بین سبک دلبستگی ناایمن (اضطرابی، اجتنابی) با بهزیستی روانشناختی رابطة منفی و معنادار وجود دارد. همچنین سبک دلبستگی با واسطه گری انعطاف پذیری شناختی، بهزیستی روانشناختی را به صورت غیرمستقیم و به نحو قویتر از مسیر مستقیم، پیش بینی نمود. نتایج پژوهش حاضر مؤید این است که هرچه افراد با دلبستگی ایمن، انعطاف پذیری شناختی بیشتری داشته باشند، بهزیستی روانشناختی بالاتری را تجربه میکنند.

زمینه و هدف: فرسودگی شغلی واکنشی طولانی مدت به محرک های تنش زای عاطفی و میان فردی مزمن در شغل است، و توسط سه بعد خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و کاهش پیشرفت فردی تعریف می شود. پژوهش های متعددی به بررسی تاثیرات منفی فرسودگی شغلی بر کارکنان و سازمان هایشان پرداخته اند. این مطالعات بر اهمیت شناسایی عوامل پیش بین این پدیده با اهداف پیشگیری و مداخله تاکید می کنند. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی ویژگی های شخصیتی، ارضاء نیازهای بنیادین روانشناختی مرتبط با کار و انعطاف پذیری روانشناختی در کار با فرسودگی شغلی انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر بر اساس هدف کاربردی و بر اساس نحوه گردآوری داده ها توصیفی-همبستگی م ی باشد. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه کارمندان دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد بود که از میان آنان 200 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مقیاس شخصیت پنج عاملی نیو (NEO-FFI-R)؛ کاستا و مک کرا (1991)، مقیاس نیازهای بنیادین روانشناختی مرتبط با کار؛ ون دن بروک و همکاران (2010)، پرسشنامه پذیرش و عمل مرتبط با کار)WAAQ(؛ باوند و همکاران (2013) و پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش و جکسون (1981) جمع آوری شد. داده ها بوسیله آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحلیل همبستگی پیرسون نشان داد که بین نیاز به خودمختاری (0/49-=r، 0/01p<)، شایستگی (0/36-=r، 0/01p<)، و ارتباط (0/46-=r، 0/01p<) با فرسودگی شغلی رابطه منفی معنادار وجود دارد. همچنین بین انعطاف پذیری روانشناختی در محل کار با فرسودگی شغلی (0/38-=r، 0/01p<) و ابعاد خستگی عاطفی (0/26-=r، 0/01p<)، مسخ شخصیت (0/28-=r، 0/01p<) و عدم موفقیت فردی (0/26-=r، 0/01p<) رابطه منفی معنادار وجود دارد. از بین ابعاد شخصیت، برون گرایی (0/51-=r، 0/01p<)، وظیفه شناسی (0/35-=r، 0/01p<)، و توافق پذیری (0/29-=r، 0/01p<) با رابطه منفی و روان رنجورخویی با رابطه مثبت (0/43=r، 0/01p<) با فرسودگی شغلی رابطه معنادار دارند. علاوه براین، نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که برون گرایی، خودمختاری، وظیفه شناسی، ارتباط و انعطاف پذیری با رابطه منفی نقش معناداری (0/05p<) در پیش بینی فرسودگی شغلی کارکنان دارند. این متغیرها قادرند در مجموع %45 از تغییرات فرسودگی شغلی را پیش بینی کنند. خستگی عاطفی، به ترتیب از طریق خودمختاری و ارتباط قابل پیش بینی است. این متغیرها می توانند 44% از پراکندگی های خستگی عاطفی را به صورت معنادار پیش بینی نمایند (p<0/001). نتایج همچنین نشان داد که برون گرایی و وظیفه شناسی قادر هستند 25% از پراکندگی های عدم موفقیت فردی را پیش بینی نمایند (p<0/001). سرانجام، وظیفه شناسی و انعطاف پذیری می توانند 12/1%از پراکندگی های مسخ شخصیت را بصورت معنی دار پیش بینی نمایند (p<0/001). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر می توان نتیجه گرفت که انعطاف پذیری روانشناختی، ارضاء نیازهای بنیادین روانشناختی و ویژگی های شخصیتی، خصوصا برونگرایی نقشی کلیدی در توسعه فرسودگی شغلی دارند، و بنابراین باید به طور منظم در پژوهش و درمان فرسودگی در نظر گرفته شوند. بر اساس نتایج این مطالعه به مدیران پیشنهاد می شود که در خصوص استخدام کارکنان، کارکنانی را با ویژگی های شخصیتی برونگرایی، توافق پذیری، وظیفه شناسی و انعطاف پ ذیری بالا و روان رنجورخویی پایین انتخاب کنند. همچنین شرایط محیط کاری را به گونه ای تغییر دهند که نیازهای بنیادی کارکنان ارضاء شود.

هدف از این پژوهش مقایسه اضطراب، انعطاف پذیری روانشناختی و سرمایه روانشناختی در مردان بازنشسته و مشغول به خدمت شهر بندرلنگه بود. نمونه مورد نظر شامل 228 نفر از مردان بازنشسته و مشغول به خدمت(116 نفر از مردان مشغول به خدمت و 112 نفر بازنشسته) شهر بندرلنگه بودند که با روش گلوله برفی انتخاب گردیدند و به پرسشنامه های اضطراب بک(1990)، سرمایه روانشناختی لوتانز و الیو(2007) و انعطاف پذیری روانشناختی دنیس و وندوال(2009) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره مانوا(MANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن بود که مردان بازنشسته و مشغول به خدمت در سازه های اضطراب(05/0>P)، انعطاف پذیری روانشناختی(05/0>P) و سرمایه روانشناختی(05/0>P) دارای تفاوت معناداری هستند و مردان بازنشسته در سازه های اضطراب، انعطاف پذیری روانشناختی و سرمایه روانشناختی نمرات بالاتری کسب نمودند. بنابراین نتایج حاصل از این پژوهش نشان دهنده آن است که مردان بازنشسته در دوران بازنشستگی در عین برخورداری از انعطاف پذیری و سرمایه روانشناختی، اضطراب بیشتری را نیز تجربه می کنند که نیازمند تصمیم گیری های کلان دولتی است.

مقدمه بهداشت روان کارکنان به ویژه پرستاران و محیط کاری نقش تعیین کننده ای در کیفیت و ایمنی مراقبت از بیمار دارد. شیوع پاندمی کرونا منجر به درجه بالایی از عدم اطمینان شده است و نظام های سلامت را مملو از انواع چالش ها کرده است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اشتیاق شغلی، سلامت روان، انعطاف پذیری روانشناختی و سرمایه روانشناختی پرستاران بخش کرونا با سایر بخش های بیمارستانی انجام گرفت. روش کار روش پژوهش توصیفی از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را تمامی پرستاران بخش کرونا و سایر بخش های شهر اهواز در سال 1399 تشکیل می دادند که از میان آنها با روش نمونه گیری دردسترس 100 پرستار (50 پرستار بخش کرونا و 50 پرستار بخش های عادی) به عنوان نمونه انتخاب شده و به پرسشنامه های اشتیاق شغلی اسکاوفلی و همکارن (2002)، سلامت روان گلدبرگ و هیلر (1979)، انعطاف پذیری روانشناختی دنیس و وندوال (2010) و سرمایه روانشناختی لواتز (2007)، پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چندمتغیری استفاده شد. یافته ها یافته ها نشان داد که بین میزان اشتیاق شغلی، سلامت روان، انعطاف پذیری روانشناختی و سرمایه روانشناختی بین دو گروه از پرستاران تفاوت معناداری وجود دارد (01/0>P). بدین صورت که میزان اشتیاق شغلی، انعطاف پذیری روانشناختی و سرمایه روانشناختی پرستاران بخش های عادی بیشتر، و سلامت روان که شامل اضطراب و افسردگی در پرستاران بخش کرونا بیشتر بود. نتیجه گیری بنابراین، می توان نتیجه گرفت که پرستاران بخش کرونا امنیت شغلی کمتری را در خود احساس می کنند همین امر منجر به بروز اضطراب و استرس در آنان می شود که نیازمند توجه و بررسی بیشتر توسط مسیولان مربوطه می باشد.

مقدمه: روانشناسی مثبت گرا بر شناسایی هیجان، کنترل احساسات و عواطف، ایجاد خوشبینی، مبارزه با افکار منفی و تغییر دادن تصویرهای ذهنی تاکید می کند. هدف این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش روانشناسی مثبت گرا بر انعطاف پذیری شناختی و سرسختی روانشناختی پرستاران بود. روش کار: روش این تحقیق نیمه تجربی و به روش پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را کلیه ی پرستاران بیمارستان امام رضای سیرجان در سال 1398 تشکیل دادند. نمونه ی پژوهش شامل 40 نفر که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند و به پرسشنامه های انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال (2010) و سرسختی روانشناختی کوباسا (1979) قبل و بعد از مداخله پاسخ دادند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای (هفته ای یک بار) تحت آموزش روانشناسی مثبت گرا سلیگمن و همکاران (2005) قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. نمرات آزمودنی ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیری تحلیل شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار انعطاف پذیری شناختی در پیش آزمون در گروه آزمایش و کنترل به ترتیب 32/5± 97/82 و 16/5± 46/82 و در پس آزمون 14/5± 07/94 و 89/5± 19/83 به دست آمد (05/0 >p). همچنین میانگین و انحراف معیار در متغیر سرسختی روانشناختی در پیش آزمون در گروه آزمایش و کنترل به ترتیب 56/5± 73/68 و 17/5± 51/68 و در پس آزمون 93/5± 13/79 و 16/5± 27/68 بود. بنابراین در گروه آزمایش نمره کسب شده در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنادار بود (05/0 >p). نتیجه گیری: آموزش روانشناسی مثبت گرا بر افزایش انعطاف پذیری شناختی و سرسختی روانشناختی موثر است. بنابراین از این نوع آموزش می توان برای کاهش مشکلات پرستاران استفاده کرد.

هدف: این پژوهش با هدف، نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطه بین انعطاف پذیری روانشناختی با خردمندی در دانشجویان انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهش مقطعی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه های آزاد استان تهران در سال 1400-1399 تشکیل دادند، که از میان آن ها، تعداد 400 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند. در این پژوهش از ابزارهای خردمندی (آردلت، 2003)، انعطاف پذیری (بوند و همکاران، 2011)، و خودکارآمدی (شرر و همکاران، 1982) استفاده شد که همگی از اعتبار و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-V19 و Amos-V8. 8 استفاده گردید. همچنین به منظور پاسخگویی به فرضیه های پژوهش از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخوردار است. نتایج نشان داد انعطاف پذیری اثر مستقیم معنادار بر خردمندی نداشته است، رابطه ی انعطاف پذیری با خردمندی به صورت مستقیم برابر(78/1 = t و 12/0=β, ) است. در ارتباط با وجود اثر غیرمستقیم انعطاف پذیری بر خردمندی دانشجویان به واسطه ی خودکارآمدی با 95 درصد اطمینان تایید می شود. نتیجه گیری: لذا توجه به متغیرهای مذکور در پیشگیری و طراحی درمان های مناسب تر به پژوهشگران و درمانگران یاری می رساند.

مقدمه بخش های روانپزشکی یکی از مراکز تنش آور در مراکز آموزشی درمانی به شمار می روند و پرستاری در آن بخش ها جزء مشاغل پر تنش محسوب می شود. هدف پژوهش حاضر تعیین همبستگی تنش ادراک شده با انعطاف پذیری روانشناختی پرستاران بخش های روانپزشکی مرکز آموزشی درمانی روانپزشکی رازی تهران بود. روش کار این پژوهش به صورت توصیفی-همبستگی است. جامعه پژوهش پرستاران مرکز آموزشی درمانی روانپزشکی رازی تهران در سال 1397 بود. نمونه شامل 140 نفر از پرستاران بخش های روانپزشکی رازی تهران بود که به صورت تصادفی از تمام بخش های بیمارستان انتخاب شدند. از پرسشنامه های جمعیت شناختی، مقیاس تنش ادراک شده "Perceived Stress Scale" و "پرسشنامه پذیرش و عمل نسخه دوم "Acceptance and Action Questionnaire-II" جهت جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها با نرم افزار اس پی اس اس نسخه 22 تحلیل شد. یافته ها میانگین و انحراف معیار نمرات پرستاران در مولفه تنش ادراک شده 77/5 ± 12/22 و در مولفه انعطاف پذیری روانشناختی 88/8± 65/49 به دست آمد، همبستگی بین تنش ادراک شده و انعطاف پذیری روانشناختی معکوس و معنی دار بود. نتیجه گیری افزایش تنش ادارک شده با کاهش انعطاف پذیری روانشناختی همبستگی دارد. راهکارهای افزایش انعطاف پذیری روانشناختی برای کاهش تنش ادراک شده پرستاران پیشنهاد می شود.